Դրամաշնորհը աջակցում է գյուղական առողջության պահպանմանը

Բուժքույրերի և բուժքույր-մանկաբարձների պատրաստում

It-ը լավ փաստագրված է որ առաջնային խնամքի մատակարար ունենալը հանգեցնում է ընդհանուր ավելի լավ առողջության, բայց շատ նոր մեքսիկացիների համար այդ մատակարարների հասանելիությունը սահմանափակ է: Նյու Մեքսիկոյի համալսարանի բուժքույրական քոլեջը աշխատում է բուժքույր-պրակտիկանտներին և բուժքույր-մանկաբարձներին նախապատրաստելու համար՝ զբաղվելու այնտեղ, որտեղ նրանք առավել անհրաժեշտ են:

Քերոլին Մոնտոյային, բ.գ.թ., RN, CPNP, կլինիկական գործերի գծով դեկանին, արժանացել է ԱՄՆ Առողջապահական ռեսուրսների և ծառայությունների ադմինիստրացիայի կողմից չորս տարվա դրամաշնորհի 2.5 միլիոն դոլարի չափով Բուժքույրական կրթության աշխատուժի (ANEW) ծրագրի համար, որը նրա երկամյա գործունեության շարունակությունն է։ $1.5 մլն դրամաշնորհ տրամադրվել է 2017թ.

ANEW ծրագրի միջոցով բուժքույր-պրակտիկ և բուժքույր-մանկաբարձ ուսանողները ստանում են հատուկ ուսուցում և աջակցություն Քոլեջից՝ գումարած $15,000 իրենց կրթության համար: Դրա դիմաց նրանք երկար ժամանակ՝ երեք ամիս, աշխատում են գյուղական կլինիկայում։ Բնօրինակ դրամաշնորհը երկու տարվա ընթացքում աջակցել է 21 ուսանողի: Ընթացիկ դրամաշնորհը չորս տարվա ընթացքում ֆինանսական աջակցություն կտրամադրի մոտավորապես 90 ուսանողների:

«Նյու Մեքսիկոյում առաջնային խնամքի մատակարարների մեծ կարիք կա, հատկապես գյուղական վայրերում», - ասաց Մոնտոյան: «Սա խթան է, որպեսզի ուսանողները ժամանակ անցկացնեն գյուղական համայնքում, որպեսզի նրանք ավելի հավանական է, որ ընտրեն աշխատել Նյու Մեքսիկոյի գյուղական հատվածում»:

ANEW ծրագիրը նաև համագործակցություն է համայնքային կլինիկաների և ակադեմիական հաստատությունների միջև: Պաշտոնական համագործակցություններ են հաստատվել Նյու Մեքսիկոյի հյուսիսում գտնվող El Centro Family Health-ի, Սանտա Ֆեի վրա հիմնված Presbyterian Medical Services-ի, Veterans Affairs առողջապահական կլինիկաների և El Pueblo Health Services-ի հետ Բերնալիլոյում:

ANEW ծրագիրն արդեն տալիս է իր արդյունքը: Մինչ օրս 10 շրջանավարտ մարզվում է գյուղական կամ անապահով բնակավայրերում: Երբ հարցնում են գյուղական համայնքներում աշխատելու առավելությունների մասին, մասնակիցներն ասում են, որ ավելի շատ ժամանակ ունեն հիվանդների հետ կապվելու և ավելի լայն գիտելիքներ զարգացնելու համար: Նրանք նաև գնահատում են ոչ այնքան բուռն տեղաշարժերը և լավ են զգում՝ օգնելով մարդկանց, ովքեր միջոցներ չունեն ճանապարհորդելու բժշկական օգնության համար: