Եղանակային եղանակով փոթորիկ

«Դա շատ արագ հայտնվեց մեզ վրա», - ասաց Մարիբեթ Թորնթոնը, բ.գ.թ., MBA, RN, ՄԱԿ-ի Կանանց և մանկական հիվանդանոցի բուժքույրերի օգնական: «Մենք բացեցինք 12 մահճակալանոց շնչառական խնամքի բաժանմունք և մանկապարտեզ, և հիվանդները կրկնապատկվեցին ICU սենյակներում և կրկնապատկվեցին հիվանդների խնամքի սենյակներում»:

Մի պահ, UNM Hospital-ը դաշնային աշխատանքային խմբին օգնություն խնդրեց՝ կառավարելու շնչառական հիվանդություններ ունեցող երեխաների հոսքը, հատկապես շնչառական սինցիցիալ վիրուսը (RSV):

«Աստված իմ, ես երբեք չէի տեսել, որ այդքան շատ երեխաներ միանգամից այդքան հիվանդ լինեն», - ասում է Էշլի Քամը, ՌՆ, ով մի թիմում է, որը հիվանդներին դնում է սիրտ-թոքային շրջանցման՝ օգտագործելով արտամարմնային թաղանթային թթվածնացման սարք (ECMO): Այն թույլ է տալիս սրտին և թոքերին հանգստանալ և սովորաբար օգտագործվում է մեծահասակների մոտ վիրահատության ժամանակ, սակայն RSV-ի գագաթնակետին որոշ երեխաներ դրա կարիքն ունեին:

Քամը հայտնվեց ծանր վիճակում՝ փորձելով հանգստացնել ծնողներին: «Փոքր երեխաների ծնողների համար սա կարող է սարսափելի լինել, հատկապես, երբ ձեր երեխան արդեն այնքան հիվանդ է, որ կարիք ունի հայտնվելու ՄԹՀ-ում», - ասաց նա:

Բոյնոֆը նաև արեց այն, ինչ կարող էր՝ օգնելու վախեցած ծնողներին:

«Դուք տեսնում եք խուճապը նրանց դեմքին: Եվ դուք պետք է հանգստացնեք նրանց, որ մենք բոլորս անում ենք այն, ինչ կարող ենք, և սա հիվանդության գործընթացի մի մասն է, որը երբեմն անկանխատեսելի է», - ասաց նա:

Այդ անկանխատեսելիությունը կարող է սրտաճմլիկ լինել և՛ ծնողների, և՛ բուժքույրերի համար, ովքեր ամեն ինչ արել են, որպեսզի փոփոխություն մտցնեն:

«Դուք թմրություն եք զգում, երբ իմանում եք, որ ձեր հիվանդը մահացել է մի քանի օր անց, որտեղ մտածում էիք, որ նրանք կարող են թեքվել, և նրանք չկարողացան դա անել», - ասաց Բոյնոֆը: «Դուք զգում եք, որ ուրվականներ ունեք, որոնք ձեզ հետ եք տանում: Ուրիշ տարբերակ չկա ասելու»:

Դրանով անցնելու համար ԾԻԳ-ի բուժքույրերը հույսը դրեցին միմյանց վրա:

«Դուք ստուգում եք նրանց և գիտեք, որ նրանք ստուգում են ձեզ», - ասաց Բոյնոֆը իր գործընկերների մասին: «Լինելով այնտեղ՝ նրանց պահելու և պարզապես ասեք՝ «Հեյ, դա ծանր օր էր»:

«Ես միշտ զգում էի, որ երբ աշխատանքի էի գալիս, պարզապես փորձում էի դրական լինել», - ավելացրեց Քեմը: «Ես փորձում էի աջակցել մարդկանց՝ փորձելով գերազանցել միմյանց»:

Հաճախ նրանց անհրաժեշտ ոգեշնչումը գալիս էր իրենց ամենափոքր հիվանդների ուժից:

«Նրանք շատ ուժեղ են: Երբ դուք ունեք երեխա, որը ինտուբացված է, և հետո նա իրեն ավելի լավ է զգում, այժմ նրանք սովորական երեխայի պես են: Դուք կարող եք հիմար լինել, և նրանք կծափեն իրենց ձեռքերը, և նրանք կծիծաղեն», - ասաց Բոյնոֆը:

Բարձր և ցածր մակարդակների միջով միակ հաստատունը եղել է և շարունակում է մնալ ՄԱԿ-ի մանկական հիվանդանոցի թիմի նվիրումը:

«Իսկական պատիվ է լինել ընտանիքի և հիվանդի հետ, երբ նրանք անցնում են չափազանց դժվար բանի միջով», - ասաց Բոյնոֆը: «Դուք կարող եք փորձել ավելի քիչ սարսափելի դարձնել նրանց համար՝ լինելով կարեկցող, օգտակար լինելով, աջակցելով: Եվ դա նվեր է, դա նվեր է մեզ համար»: